صابر جباری درباره معایب تک‌فرزندی گفت: کودکان تک، احساس تنهایی می‌کنند و همچون دیگر کودکانی که خواهر و برادر دارند، نمی‌توانند با دیگران تعامل داشته باشند. وی ادامه داد: کودک تنها در خانه‌ای زندگی می‌کند که فضای کودکی وجود ندارد زیرا همیشه تعداد بزرگسالان بیشتر از کودکان است و به‌دلیل ارتباط کمتر با کودکان و تماس بیشتر با بزرگسالان، نمی‌تواند مقتضای کودکی خود را بروز دهد و آن‌گونه که لازم است بچگی کند بنابراین از نظر روان‌شناختی دچار اختلال می‌شود. سرپرست اداره جوانی جمعیت وزارت بهداشت با بیان اینکه این کودکان تک برای بهتر بودن در درس و دیگر فعالیت‌ها، تحت فشار بیشتری از طرف خانواده هستند، افزود: به‌خاطر دلواپسی‌های بیش از حدی که والدین برای محافظت از آنها دارند، آزادی‌های لازم و متناسب ندارند.
وی همچنین گفت: کودک تک به‌دلیل توجه زیاد پدر و مادر و سایر بستگان نزدیک از اعتماد به نفس کمتری برخوردار است؛ این کودکان به‌خاطر مراقبت بیش از حد پدر و مادر، از دخالت آنها در کارهایشان خسته می‌شوند و به‌دلیل نداشتن خواهر و برادر فرصت تجربه برخی از احساسات و چگونگی کنترل و مدیریت آنها را پیدا نمی‌کنند؛ در مدرسه و سایر محیطهای اجتماعی، دچار مشکلات ارتباطی می‌شوند و در مقایسه با کودکانی که در خانواده چندفرزندی بزرگ شده‌اند، کمتر می‌توانند از حقوق خود دفاع کنند.
جباری افزود: این کودکان به‌دلیل نداشتن ارتباط با خواهر و برادر در ذهن و خیال خود با دوستان خیالی بازی می‌کنند. سرپرست اداره جوانی جمعیت وزارت بهداشت همچنین گفت: تک‌فرزندی به‌دلیل نداشتن برادر و خواهر و ارتباط با آنها، تمایل (بیش از حد) به اسباب‌بازی و حیوانات نشان می‌دهد. وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه این کودکان تحمل کمتر و حساسیت بیشتر نسبت به رفتار دیگران دارند، افزود: کودکان خانواده‌های تک‌فرزند به‌دلیل خودمحوری، سخت‌تر با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و دوست پیدا می‌کنند.
جباری گفت: تک‌فرزندان به‌دلیل نداشتن الگویی از جنس مخالف در خانواده، آسیب‌پذیری بیشتر از لحاظ جنسی و روابط اجتماعی خواهند داشت. سرپرست اداره جوانی جمعیت وزارت بهداشت از تبعات منفی تک‌فرزندی بر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی به مواردی از جمله افزایش احتمال چاقی در مقاطع مختلف سنی، کم شدن فعالیت جسمی و افزایش ساعت تماشای تلویزیون، افزایش احتمال بیماری‌های جسمی و روانی اشاره کرد. وی همچنین به تبعات منفی بر سلامت روانی این کودکان اشاره و تصریح کرد: می‌توان به افزایش احتمال اختلالات شخصیتی نسبت به جامعه عمومی، افزایش احتمال ابتلا به اختلالات گفتاری، پایین‌تر بودن سطح شاخص‌های بهداشت روان (استرس، افسردگی و…) در دانش آموزان تک‌فرزند اشاره کرد.
جباری در بخش دیگری از سخنان خود گفت: تبعات منفی از دست دادن تک‌فرزند بر جنبه‌های مختلف سلامت جسمی و روانی والدین، از جمله ابتلا به افسردگی و بیماری‌های مزمن بسیار بیشتر از خانواده‌های چندفرزند است. جباری به آسیب‌های تک‌فرزندی با رویکرد روان‌شناسی و علوم تربیتی پرداخت و متذکر شد: از جمله این آسیبها رواج فرزند‌سالاری است؛ در خانواده‌های تک‌فرزند بیش از حد به خواسته‌ها و مطالبات فرزند توجه می‌شود و اغلب افراط و زیاده‌روی والدین در برآوردن خواسته‌های تنها فرزندشان مشاهده می‌شود.
وی از دیگر موارد به توجه افراطی و لوس کردن تک‌فرزندان اشاره و اضافه کرد: والدینی که قصد داشتن فقط یک فرزند را دارند، از اول می‌دانند که این تنها بچه آنها خواهد بود، پس چرا برایش همه کار نکنند؟ از سوی دیگر اگر والدین بعداً متوجه شوند که فرزندشان تنها بچه آنها خواهد بود، خیلی احساس ناتوانی و بی‌کفایتی می‌کنند بنابراین همه کاری برای تسکین خودشان انجام می‌دهند، به‌خصوص اگر فرزندشان با ناز درخواست کند. جباری با بیان این که مطالعاتی نیز منتشر شده است که به جنبه‌های مثبت تک‌فرزندی پرداخته‌اند اما تعداد آنها در قیاس با مطالعاتی که به تبعات منفی آن پرداخته‌اند کمتر است، یادآور شد: مطالعات متعدد در چین بر این باورند که به‌موازات افزایش تعداد خانواده‌های تک‌فرزند باید انتظارات تغییرات گسترده‌ای را در رفتار جامعه چین داشت به‌طوری که از آن به‌عنوان “بمب ساعتی رفتاری” نام برده‌اند! ازاین‌روست که حتیچین به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان با جمعیتی بالغ بر یک‌میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت، سیاستهای تشویقی افزایش جمعیت را درپیش گرفته است.
ثبت دیدگاه